Regulacja wilgotności w szklarniach

Rośliny uwalniają wodę niezależnie od środowiska poprzez normalny proces metaboliczny. Parowanie wody przez aparaty szparkowe roślin nazywane jest transpiracją szparkową. Dzięki zdolności do otwierania i zamykania aparatów szparkowych, rośliny mogą regulować parowanie i jednocześnie prowadzić wymianę gazową. Uwalniają tlen (O2) i pobierają dwutlenek węgla (CO2). Wchłonięta woda z systemu korzeniowego nie tylko transportuje składniki odżywcze do części roślin, ale także służy do chłodzenia i ma kluczowe znaczenie dla procesu fotosyntezy.

W zamkniętych systemach uprawy wilgoć gromadzi się aż do osiągnięcia nasycenia, a kondensacja skrapla się na szklarni i roślinach. Taki wilgotny klimat sprzyja rozwojowi i rozprzestrzenianiu się chorób roślin. Dlatego precyzyjna kontrola wilgotności jest niezbędnym czynnikiem dla wzrostu i zdrowia roślin.

Zarządzanie wilgotnością poprzez ogrzewanie na sucho

Wciąż powszechną metodą jest ogrzewanie na sucho, w którym wilgotne powietrze szklarniowe jest usuwane przez wentylatory za pomocą prostej wentylacji lub po prostu otwierane są okna. Celem jest tutaj wpuszczenie lub doprowadzenie bardziej suchego powietrza zewnętrznego za pomocą wentylacji mechanicznej. Chłodniejsze powietrze zewnętrzne musi jednak zostać ponownie ogrzane przy dużym nakładzie energii, np. za pomocą palników gazowych. Przy obecnych cenach energii nie jest to uzasadnione ekonomicznie.

Jednakże, stosując tę metodę kontroli wilgotności, szybko napotykamy na jej fizyczne ograniczenia. Na przykład, powietrze nie może być podgrzewane w nieskończoność w celu obniżenia wilgotności względnej i podniesienia punktu rosy, ponieważ należy również wziąć pod uwagę potrzeby roślin. Na przykład, jeśli temperatura jest zbyt wysoka, rośliny uwalniają więcej wilgoci, aby się ochłodzić.

W przypadku stałej wentylacji w szklarni panują również nierówne warunki powietrza. Na wlocie powietrza zewnętrznego powietrze jest bardziej suche i prawdopodobnie chłodne, a w obszarze powietrza wywiewanego jest ciepłe i wilgotne. Dodatkowym czynnikiem wpływającym jest stan samego powietrza zewnętrznego, które ma silnie zmienną wilgotność w zależności od pory roku i warunków pogodowych.

Znacznie bardziej energooszczędnym rozwiązaniem jest kontrola wilgotności za pomocą systemów osuszania zoptymalizowanych do użytku w zamkniętych szklarniach. Oszczędność kosztów energii może sięgać nawet 50%. Można uzyskać oszczędności sięgające nawet 50%.

Szkodniki roślin

Szkodniki roślin stanowią poważne wyzwanie, a Botrytis wyróżnia się jako jedna z najczęstszych i najbardziej niszczycielskich chorób. Botrytis, znany również jako szara pleśń, atakuje szeroką gamę gatunków roślin i powoduje znaczne straty ekonomiczne poprzez infekcję kwiatów, owoców i wegetatywnych części roślin. Choroba wywoływana jest przez grzyba Botrytis cinerea, który optymalnie rozwija się w wilgotnych i chłodnych warunkach. I chłodnych warunkach. Jego szybkie rozprzestrzenianie się i zdolność do rozwoju
na obumarłych częściach roślin sprawiają, że stanowi ona stałe zagrożenie dla populacji roślin szklarniowych.
Populacje roślin w szklarniach.

Wilgotność odgrywa kluczową rolę w rozprzestrzenianiu się Botrytis. Wysoki poziom wilgotności sprzyja rozwojowi i rozprzestrzenianiu się grzyba, ponieważ sprzyja tworzeniu się kondensacji na powierzchniach roślin, co stwarza idealne warunki do infekcji. Dlatego też precyzyjna kontrola wilgotności w połączeniu z innymi środkami zapobiegawczymi ma kluczowe znaczenie dla zminimalizowania rozprzestrzeniania się
i występowania Botrytis oraz utrzymania zdrowia roślin. Zdrowia roślin.

Charakterystyka pracy Osuszacz kondensacyjny i osuszacz adsorpcyjny

Wybór technologii zależy od potrzeb konkretnej uprawy i liczby roślin w szklarni. Celem jest usunięcie wilgoci uwalnianej przez rośliny, aby zapewnić optymalne warunki środowiskowe. Należy wziąć pod uwagę pory roku i lokalizację. Szklarnia w zimnej strefie umiarkowanej podlega innym czynnikom zewnętrznym niż szklarnia w strefie podzwrotnikowej. W ciepłych kulturach, w których dominują temperatury > +22 °C, stosuje się tylko osuszacze kondensacyjne. Tutaj warunki pracy są optymalne dla tej technologii, a osuszacze są bardzo energooszczędne dzięki efektowi pompy ciepła. W przypadku zimnych kultur i temperatur <+12°C, konwencjonalne osuszacze kondensacyjne osiągają swoje fizyczne granice. Skuteczność osuszania i współczynnik wydajności procesu pompy ciepła znacznie spadają. Aby parownik był wolny od lodu, należy okresowo przeprowadzać procesy odszraniania. Z drugiej strony osuszacze adsorpcyjne nie podlegają limitom roboczym stosowanych czynników chłodniczych, wilgoć zawarta w powietrzu nie zmienia swojego stanu skupienia, a proces sorpcji działa również w temperaturach ujemnych.

Dodatkowe zalety osuszania powietrza

Zastosowanie systemu osuszania oferuje dodatkowe korzyści poza potencjalnymi oszczędnościami. Obie technologie ogrzewają osuszone powietrze i zmniejszają zapotrzebowanie szklarni na ciepło. Dodatkowa wentylacja osuszonego powietrza tworzy bardziej jednolity klimat, co zmniejsza ryzyko chorób roślin spowodowanych lokalnymi mikroklimatami o podwyższonej wilgotności. Zastosowanie osuszacza nie tylko chroni liście przed kondensacją, ale także utrzymuje ściany szklarni w suchości i nie zakłóca promieniowania słonecznego. Osuszacze kondensacyjne wytwarzają duże ilości kondensatu, który może być zawracany do obiegu wody.